۱۳۸۹ دی ۱۴, سه‌شنبه

انتقام عاشورایی

امام باقر (ع) هم نوه امام حسن (ع) بود و هم نوه امام حسین (ع). مادرش فاطمه دختر فاضله و اندیشمند امام مجتبی (ع) بود و این مزیتی منحصر به فرد برای این کودک ۴ ساله می توانست باشد. اما رسوخ تفکر مرجئه در میان مسلمین، سبب شد که اطاعت از حاکم عیاشی چون یزید را فرض بدانند و شورش بر او را خروج بر حاکم مشروع اسلامی قلمداد کنند.مرجئه که تحت حمایت های معاویه در میان اکثریت توده ها رسوخ کرده بودند خلافت بنی امیه را تقدیر الهی می دانستند و اعتراض به ظلم های فرزند هند جگرخوار را اعتراض به تقدیر محتوم الهی! این چنین مردمی در برابر هتک حرمت خانواده پیامبر سکوت پیشه کردند و حتی از نگاه انسانی هم نتوانستند به فاجعه عاشورا بنگرند و از حقوق کودکان وزنان بی دفاع خاندان پیامبرشان پاسداری کنند. چرا که شورش بر حاکم اسلامی موجب غضب خدا می شد!
در چنین جامعه ای بود که امام سجاد (ع) وارث مظلوم ترین شهید تاریخ اسلام شد و به قول دکتر شریعتی در «دوره نتوانستن ها» سه دهه زندگی کرد و به بهترین وجهیتوانست اقلیت عاشورایی را در دوره گذار رهبری کند. اما امام سجاد (ع) همانگونه که نتوانست حرف بزند، مبارزه کند و یا همچون پدرش و عمویش شیعه را به مهم ترین چالش دستگاه خلافت تبدیل کند، حتی نتوانست از جانیان روز عاشورا انتقام بگیرد. به دلایلی نه از شورش نافرجام توابین حمایت کرد و نه از قیام خانمان برانداز مختار.
اما آن کودک ۴ ساله بهترین فرصت را برای گرفتن انتقام پیدا کرد. او ۳۸ ساله بود که امام شیعه شد و نزدیک دو دهه فرصت یافت تا به بهترین شیوه از قاتلان حسین انتقام بگیرد. آن کودک ۴ ساله عاشورایی نه مثل سلیمان بن صرد خزاعی دست به شورش حساب نشده و ناکام زد و نه مثل مختار و کیسانیه دستش را به خون کثیف ابن سعدها و ابن زیادها آلوده کرد. انتقام فقط به خون ریختن و سر بریدن نیست. بهتر است بنیان ظلم وظالم را با گسترش دانش و آگاهی متزلزل کرد. می توان با آموزش و پروش واقعی و اصولی به نبرد با دستگاه ظالم خلافت برخاست.
و آن کودک ۴ ساله عاشورایی این گونه از فرهنگ حاکم بر سپاه عمر بن سعد انتقام گرفت و همراه با فرزند گرانقدرش طلایه دار یک جنبش بزرگ فرهنگی و علمی در جهان اسلام شد
از وبلاگ تورجان با اندکی دستکاری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر