آيا او نمي دانست؟

مردي كه ديروز(22بهمن 88) در خانه اش خود را حلق آويز كرد سرپرست يك خانوادهُ چهار نفري بود و فرزند كوچكش كمتر از دو سال داشت.تنها راهي كه او براي راحت شدن از درد اعتياد و رنج زندگي انتخاب كرد خود كشي بود.
هفته اي پيش از اين برادرش نيز به همين دليل خود را به شعله هاي آتش سپرده بود.مردمي كه در اين باره صحبت ميكردند سخن از لزوم قبري سه طبقه مي گفتند تا برادر سوم را نيز كه به اعتياد دچار است بتوان در آن جاي داد.اين منتهاي چاره انديشي از نظر انها بود.
من اما دور از هياهوهاي مخصوص روزي چون 22 بهمن 88 براي دقايقي به فكر فرو رفتم.از خودم پرسيدم: آيا سهم اين مرد از عدالت و مهرورزي همين يكي دو متر طنابي بود كه او را.....؟ مگر او نشنيده بود كه تا سه سال آينده مشكلي بنام فقر و بيكاري در اين مملكت يافت نخواهد شد؟ چرا صبر نكرد تا آن روز هاي باشكوه راببيند؟چرا او چند روز ديگر صبر نكرد تا گلوله هاي رنگي و گارهاي فلفل و باتوم هاي برقي و نيرو هاي امنيتي كه فاتحانه از نبرد با جنبش سبز بر مي گردند به سراغ سودا گران مرگ بروند و آنان را ريشه كن كنند؟آيا او نمي دانست در همين آبادي در زماني كمتر از بيست و چهار ساعت فردي را براي يك متلك سياسي باز خواست مي كنند و نميگذارند مشكلات مردم لاينحل بماند؟آيا او نمي دانست اين روز ها كسي نمي تواند در فضاي مجاري هم دست از پا خطا كند چه برسد به دنياي مجازي ؟
و سوال آخر: من به عنوان يك شهروند عادي بسياري از خرده فرو ش ها و عاملين اصلي و مكان هاي پخش مواد مخدر را مي شناسم و به اندازه ي خودم هم عوامل فرهنگي اجتماعي و البته سياسي موثر در اين مقوله راهم . و البته تنها من نيستم كه از اين هوش سرشار برخوردارم .اين را ديگر همه مي دانند.
اگر اراده اي براي جلو گيري از اين بلاي خانمان برانداز باشد ؛ اين مشكل لاينحل باقي نمي ماند.در كشوري كه سه روزه او رانيوم سه در صد را به سوخت هسته اي بيست در صد تبديل مي كنند نمي توان در سي سال اين مشكل را حل كرد؟